Laatste verslag over Mercy Ships.

Lieve lezers het werk op de Africa Mercy zit er voor ons al weer op :s
Wat is de tijd omgevlogen..

Hoe gaat het met jullie? Nog nieuwtjes? Nog wat beleefd?

2 Jan t/m 13 Jan,
De laatste 1,5 week hebben wij nog heerlijk genoten van het werk. Wij hebben heerlijk met de patiënten kunnen spelen, knuffelen en hen lekker kunnen vertroetelen. Maar ook zij hebben ons nog heerlijk verwend met bijvoorbeeld onze nagels lakken, haren vlechten en het geven van massages. Wat zijn het toch ook allemaal schatten!
Natuurlijk hebben wij naast de verwennerij ook nog onze verpleegkundige taken uitgevoerd.

7 januari heeft de nieuwe VVF chirurg 35 vrouwen onderzocht. Dit waren patiënten die door de andere 2 chirurgen niet geholpen konden worden of de vorige operatie op Mercy Ships is niet geslaagd of het waren nieuwe patiënten.
Helaas hebben een aantal (jonge)vrouwen deze week te horen gekregen dat zij niet te helpen zijn. Ook zijn er een aantal vrouwen voor operatie gegaan maar bleek op de operatietafel dat er van binnen teveel kapot was, wat de chirurg niet kon repareren. En helaas zijn er een aantal vrouwen die na de operatie weer zijn gaan lekken, oftewel operatie is niet geslaagd.
Dit is natuurlijk een ontzettend grote teleurstelling voor deze vrouwen. Na elk slecht nieuws gesprek was dan ook de gehele afdeling ontdaan. Iedereen leeft met elkaar mee... Ook is het ontzettend moeilijk voor de vrouwen aangezien zij thuis weer het leven zullen hebben als voordat zij op de Africa Mercy kwamen, alleen en verstoten.. Dit is natuurlijk ontzettend triest. Wel geven zij aan erg blij te zijn met alle liefde die zij van ons (verpleegkundigen, dayworkers) hebben gekregen. En zich weer mens doen voelen door hoe wij met hen omgaan. Dit is natuurlijk super mooi! Maar zonder God's hulp was het nooit zo over gekomen!
Maar gelukkig zijn er ook een aantal operaties gedaan die tot nu toe geslaagd lijken. :)
Het is ontzettend intens om de goede en slechte berichten mee te maken. Wij werden er helemaal in mee genomen door de patiënten en zij zochten ook troost bij ons.
1 vrouw was zo ontdaan door het slechte nieuws dat zij bij terugkomst op haar bed ging liggen en ineens in hysterisch gehuil uitbarstte en zich op de grond liet vallen en hier ging rollen. Een collega en Tineke zijn toen naast haar gaan liggen om haar te troosten. Hierdoor kalmeerde zij langzaam aan een beetje en hebben wij veel met haar gesproken samen met de pastoraal medewerker.
Ook was er een vrouw die helemaal terug in haar schulp kroop. Toen Tineke naast haar kwam zitten begon zij stilletjes te huilen en vroeg om vergeving. Tineke vertelde haar dat God haar allang had vergeven en van haar houdt en dat ook God verdrietig is met deze situatie. Wij hopen dat het haar troost zal geven en dat het haar levens perspectief mag geven. Dat zij weet dat God en er mensen zijn die van haar houden en om haar geven...

Bram werkte de afgelopen weken op de afdeling met patiënten met tumoren, hazenlippen en algemene chirurgie. Het was prima te doen en dus hadden we mooi tijd voor onze patiënten. Er zijn een paar mensen binnen gekomen die hele grote tumoren in hun gezicht hadden, waaronder een tienermeisje. Zij had een zodanige tumor in het gezicht dat het leek alsof zij een neus van een koe had.
Ook was er een klein iel oud vrouwtje met een tumor in haar hoofdhals gebied dat zo groot was als een grote watermeloen. Dit was heel erg om te zien en inmiddels zijn ze geopereerd. De operatie van het meisje moest halverwege afgebroken worden omdat zij teveel bloed verloor. De chirurg denkt haar wel weer te kunnen opereren. Maar voor zover bekend doen de patienten het goed. Dank U wel God! :)

Naast het werk hebben wij ook nog mensen opgezocht om gedag te zeggen.
Donderdag 3 januari zijn wij naar Marc en zijn vrouw geweest. Marc is een dayworker en wij zijn ook op zijn bruiloft geweest. Na het werk zijn wij door een vriend van Marc opgehaald en zijn wij naar Marc zijn huis gegaan. Zij hebben een appartementen met 2 slaapkamers, woonkamer, eigen badkamer en een keukentje. Weer heel anders dus dan bij Elizabeth thuis. Aangezien het buiten al donker werd en de elektriciteit het pas vanaf 00 uur 's nachts doet, hadden zij overal kaarsjes branden. Heel erg gezellig haha.
De vrouw van Marc heeft aan de universiteit Engels gestudeerd. Zij kan het lezen en begrijpen maar kan het amper schrijven en niet praten.. Dit geeft een beetje weer hoe de kwaliteit van onderwijs in Guinea is.
Nadien zijn wij wat vrienden in de stad gaan opzoeken in een nachtclub. Dit was erg gezellig. Eerst een live band dat rage, R&B en Hip hop muziek had en daarna was het een soort van discotheek. Het was erg gezellig. Ff ouderwets stappen.

Vrijdag 4 januari zijn wij met Zambo nog een dag naar Milly Mamoudou geweest om iedereen daar gedag te zeggen. Het is prachtig om te zien wat voor ontzettend goed werk Alice, Henk, de werknemers en de achterban doen!
Kijk voor uitgebreide informatie op: www.mamoudou.nl

Zaterdag 5 januari zijn wij voor het laatst naar het huis van Elizabeth geweest. Hier hebben wij met het hele gezin heerlijk gegeten. Wij als gasten moesten eerst eten (zo is de cultuur) en wat overblijft is voor het gezin. Je begrijpt dus wel dat wij al vrij snel vol zaten... Aangezien wij nog wat familie foto's hadden en nog foto's van mensen uit het dorp hebben wij deze ook rondgebracht. Dit blijft bijzonder, mensen hebben vaak nog nooit foto's gezien. Laat staan als deze dan ook nog afgedrukt en gelamineerd zijn..
Het was weer een hele bijzondere en mooie dag!

Woensdag 9 januari zijn wij naar de school van Marcus geweest. Hij is ook een dayworker. Met een aantal vrienden die de lerarenopleiding hebben gevolgd op een Universiteit in Guinea, hebben zij een school gebouwd in hun dorpje. De ouders die dit kunnen betalen, betalen lesgeld voor de kinderen en kinderen waarvan de ouders die dit niet kunnen krijgen gratis onderwijs.
De leraren krijgen een kleine vergoeding zodat zij ervan kunnen leven maar doen het verder vrijwillig.
Het schooltje is een jaar geleden gebouwd. De vloer is van zand en de muren zijn niet tot nauwelijks afgewerkt. Er gaan op het moment 182 kinderen naar deze school waarvan 100 ouders het onderwijs kunnen betalen. Van deze 100 kinderen zijn er 40 die naar de kleuterklas gaan en dus een stuk minder betalen...
Marcus' en zijn vrienden hebben het schooltje opgezet omdat zij vinden dat de kinderen uit hun dorp recht hebben op onderwijs en een betere toekomst dan hun ouders. Het nadeel is, zo zeggen zij, dat zij alleen basisonderwijs kunnen geven en geen middelbaarberoepsonderwijs en universiteit. Maar het begin is er, dat is natuurlijk super. Het onderwijs is trouwens in het Frans. Ook proberen de leraren de kinderen een beetje Engels te leren maar het probleem is dat de leraren zelf geen Engels spreken, laat staan schrijven..
Ook is het nadeel dat men bijna geen materialen op school hebben. De kinderen moeten bijvoorbeeld eerst de opdrachten op een klein schrijfbordje maken en als dit goed is mogen zij het in een schriftje schrijven. Dit omdat er niet genoeg schriften zijn.
Nu is ons idee om pennen, schriften, potloden, gummen, puntenslijpers, kleurtjes, tekenpapier, krijtjes, linialen, puzzels, speelgoed, leerstof materialen t/m groep acht, etc naar hen op te sturen. Mocht iemand Frans of Engelse leerstof materialen hebben is dit ook welkom. Ook andere ideeen zijn natuurlijk welkom.
Je kunt alles naar Riny en Sjoukje of naar Wim en Alien brengen/sturen. Als je hun adres niet weet mail ons dan ff op bramvanaken@hotmail.com.
Wanneer wij weer in NL zijn zullen wij er voor zorgen dat het goed ter plaatse komt.

Afgelopen donderdag 10 januari was onze laatste werkdag. Het was een gezellige dienst. Wel werden wij veel geknuffeld omdat de patiënten wisten dat het onze laatste werkdag was. Zelfs Yaya was nog ff op de afdeling om gedag te zeggen. Aan het einde van de dienst hebben wij afscheid van alle patiënten genomen wat moeilijk en emotioneel was. Wij zullen de tijd met hen erg missen!
's Avonds hebben wij afscheidsdiner gehouden voor onze vrienden op het schip en hebben wij ook Zambo, Marc en zijn vrouw en Elizabeth en de familie uitgenodigd. Het was een erg mooie afronding van onze tijd op Mercy Ships.

Vrijdag 11 januari zijn wij om 4.00 uur in de ochtend vertrokken en is onze vakantie begonnen. Jan en Marijn hebben ons naar het vliegveld gebracht, echt super fijn! Zambo en de familie van Elizabeth stonden op het vliegveld ons uit te zwaaien. Was een super mooi maar moeilijk afscheid.
Ook tijdens de vakantie zullen wij een blog blijven schrijven.

Bedankt voor alles!

Zouden jullie voor de volgende zaken willen blijven bidden?
- Dat de operaties mogen slagen;
- Dat God de mensen zal zegenen en wil bijstaan die niet geholpen kunnen
worden;
- Dat God met de chirurgen zal zijn en hen de kracht en de wijsheid wil geven
bij de operaties;
- Dat de patiënten God mogen leren kennen;
- Dat het schooltje van Marcus een verandering in de levens van de kinderen
mag zijn.

Liefs van Bram en Tineke